Δεν γνωριζόμαστε. Πηγή έμπνευσης η προχειρότητα, δεν είμαι κάτι απ’ όλα αυτά ή είμαι όλα μαζί ταυτόχρονα ποιος ξέρει; Είμαστε όλοι βουλιμικοί, δεν αρκούμαστε στην τροφή, θέλουμε κι αυτού που μας ταΐζει το χέρι. Μα αντί γι’ αυτό ίσως να του φάμε την ψυχή αν κι ακόμα δεν έχω ακούσει την μάνα μου να το λέει. Στρώνω την κάθε μου διαταραχή ψάχνοντας το Reverb του χώρου και το delay. Είμαστε layers σε πρόγραμμα κι αν βγάζει φωνή η ψυχή ποιος γαμά το ηχόχρωμα, όλα γίνονται απότομα και χανόμαστε. Σ' αυτούς που ανοίχτηκα παλιά περνάω χωρίς να πω ούτε γεια, δεν γνωριζόμαστε . Αυτά κάνει ο χρόνος που περνά γι' αυτό σε κάθε νέα χρονιά εύχονται πιο λίγοι. Τώρα παίρνω αποφάσεις συνειδητά κι όχι στην τύχη σαν αυτά που ύψωσα μαζί με τον πήχη κ' είπα ή θα το πάω ψηλά ή το πείραμα θα αποτύχει. Μείναμε λίγοι, χαιρετώ την προσπάθεια κι αποδέχομαι την ήττα στο παιχνίδι. Ίσως κάποια στιγμή να βρω τον τρόπο. Ίσως να μην υπάρξει στιγμή που να μπουν στον κόπο. Άλλοι πήραν τον δρόμο τους κι άλλοι πήρανε δρόμο κι εμείς το πήραμε easy. Εκεί που τελειώνουν όλα κάτι αρχίζει. Μη το κάψεις όλο. Κάπως, κάπου, κάτι θα ανθίσει, απλά μην το κάψεις όλο επειδή βρέθηκε κάτι να σε φοβίζει. Εκτός από στενός μπορεί να είναι και τοξικός ο οικογενειακός κύκλος, να 'χει αποτύχει πλήρως. Σ’ εσένα έπεσε ο κλήρος, βγαλ' το φίδι από την τρύπα όπως βγάζεις απ’ το σπίτι τα σκουπίδια.. Είσαι στολίδι σε κόσμο χωρίς στολίδια. Να παν να γαμηθούν όσοι μας κρατάνε στα ίδια.. Μαζί κι εμείς.

Είχα να γράψω καιρό. Καλή καρδιά και στομάχι γερό. Είχα να γράψω καιρό, μάζευα φρίκες κι έπαιζα κρυφτό με τον καλό μου εαυτό. Τον εξωστρεφή, τον κοινωνικό, τον παραπάνω παραγωγικό. Το παρακάνω όταν πιώ, θα ‘θελα να ήσουν εδώ να το μοιραστώ. Είχα να γράψω καιρό, είχα να πράξω καιρό, μα τώρα θα κάνω ό,τι περνάει απ' το χέρι μου για να καλύψω αυτό το κενό. Το περπατάω αυτό το κενό πιο εγωιστικά, πεισματικά κι ας τρώω τα μούτρα μου κάθε φορά Κι ας πέφτω συστηματικά. Δεν είχαμε τα. και ψάχναμε τα. και τώρα που τα ‘χω ζούμε χωριστά. Τώρα κουράγιο και καλή καρδιά. (Τώρα κουράγιο και καλή σκλαβιά.) Να κοίτα, ζω κανονικά, συντηρώ τον εαυτό μου με χρήμα, το εγώ μου με ραπ. Δεν είναι και κάτι μα λέει και πολλά. Θα τα πούμε στα επόμενα “χρόνια πολλά.” Είχα να γράψω καιρό, πήρα τον χρόνο μου για να σκεφτώ. Θα ήταν καλύτερα να αποστασιοποιηθώ. Είχα να γράψω καιρό. Αν είχα έναν στόχο θα ήμουνα πιο καλά, θα δούλευα πιο καλά. Αν είχα ένα στόχο θα έκοβα τα ξύδια ή δε θα έπινα τόσα πολλά. Το μυαλό μου κολλάει και σε σκέφτεται, πάνε και έρχονται μνήμες, πάνε και έρχονται μήνες αλλά όλα είναι περαστικά κι εμείς άρρωστοι σε καραντίνα. Να απαλλαχτώ απ' όλο αυτό δεν μου ήτανε και τόσο εύκολο όσο μου έδειχνες την πόρτα εγώ έβλεπα το αδιέξοδο. Εκείνη η τραμπάλα που ήθελε δύο ανθρώπους για να ισορροπήσει; Ε! Αν κάτσεις στη μέση θα πάρεις το ίδιο αποτέλεσμα, αυτό είναι η λύση. Και θα ‘σαι μόνος σου σε όλο αυτό, πάντα ήσουν μόνος σου σε όλο αυτό. Γι’ αυτό να προσέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό, θα ‘ναι ο μόνος που θα σε στηρίξει. Είχα να γράψω καιρό, πήρα τον χρόνο μου για να σκεφτώ. Θα ήταν καλύτερα να αποστασιοποιηθώ. Είχα να γράψω καιρό.

Φρίκη και αποξένωση. “Αυτός ο κόσμος είναι άδικος.” Είπα και μπήκα στο παιχνίδι με κλειστό το φως να μη βλέπει ο συνάδελφος, να παίζουμε τυφλόμυγα γύρω από το σκατό κι όποιος κάτσει πάνω σ’ αυτό να είναι και πιο κατάλληλος. Αν μουσικά ήμουν τόσο παραγωγικός σαν στη δουλειά θα σας έτρωγα την δουλειά και θα ήταν άσχημο. Μα τώρα που έφυγα ποιος μ’ έχει επιθυμήσει; Η παραίτηση είναι μια πιθανή λύση αρκεί να λειτουργεί. Ίσως να φταίει το timing ίσως να φταίω εγώ, ίσως εσύ, ίσως μαζί ίσως να φταίνε τα δεκάωρα. Μη μου μιλάς γι’ απόσταση, είμαι δέκα λεπτά από τη δουλειά άρα δέκα λεπτά απ’ την κόλαση κι ανάποδα. Δεν είχα να στα πω σωστά, είχα να στα πω στα ίσια, ανακαλύπτοντας το τι σημαίνει πείσμα. Είπα να σου σβερκωθώ ψάχνοντας την ασφάλεια μα καταλήγει σε πρίζα και πάντα χτυπάει ρίζα. Πότε εδώ πότε εκεί και πάντα στο ξανά ποτέ οπότε φίλε καναπέ θα κάτσω κι άκου. Αντιλαμβάνομαι σαν πρόβλημα το να μοιραστώ τα προβλήματά μου έτσι κι αλλιώς είμαι εγωιστής τα δικά μου δικά μου. Έτσι κι αλλιώς θα κάνει κύκλο και δεν θα μου μοιάζει πρόβλημα σε λίγο η υπομονή είναι το κλειδί πόρτες να ανοίγω, κάτω από το μαξιλάρι μου φύλαγα έναν στίχο κι έκανα μια ευχή που ως τώρα δεν έχει βγει. Μα κάτσε λίγο. Σφαλιάρα κι ευχαριστώ, σφαλιάρα κι απ’ την άλλη μέχρι να γίνω ρομπότ. Συναίσθημα να μην με καταβάλει. Πες του κάτι να βάλει να κρατάω και γι’ αυτόν κάτι βαρύ. Στην παρέα άλλος κανείς δεν φλυαρεί το παίρνω σόλο. Έχω πάντα αυτό το ρόλο, τώρα δυο σεζόν μετά ή που δεν θα ‘χω άνθρωπο ή που δεν θα ‘χω χρόνο ή όρεξη για να τελειώνω. Έτσι κι αλλιώς θα κάνει κύκλο. Κάθε χρόνο πιο στενό αφού δεν τον κρατάν οι ίδιοι και με τον ίδιο παλμό. Κάθε χρόνο να μετρώ κι όλο κάποιος να λείπει ή δεν ήταν ποτέ εδώ αφού δεν μπορώ να θυμηθώ. Αυτός ο κόσμος είναι άδικος. Αυτός ο κόσμος είναι άδικος. Αυτός ο κόσμος είναι φρίκη και αποξένωση. Είμαι ο “τι σκατά κάνω εδώ μ’ αυτούς;” Ο “άστο να μου λείπει.” Κι έπειτα όντως μου λείπει. Συναίσθημα απ’ άγνωστη προέλευση, να ‘χεις και λίγη τύχη όταν σου τύχει.

Θα καταφέρουμε τα πάντα. Κάναμε τα όνειρά μας θηλιά τα παιδιά δεν μιλάν τώρα πια τι να πουν; Θα τα πούμε στο Chat για να μην μας ακούν. Μια απάντηση αρκεί κι ένα εντάξει θα δούμε.. Δίνω ψυχή και την ψυχή μου σε κάτι που δεν μου ανήκει. Που δεν θα πάρω φεύγοντας, λειτουργεί όπως ο έρωτας. Γράφω πιο όμορφα πέφτοντας. Πως φτάσαμε ως εδώ μη με ρωτάς, ό,τι αρχίζει με γέλια τελειώνει κλαίγοντας. Καλησπέρα. Με λένε ΜΤΠ και είμαι μια μηχανή 22 χρονών που δεν παράγει τίποτα που δεν κάνει για τίποτα σχεδόν, σε σκονισμένα ράφια μικροπωλητών ίσα που φαίνομαι. Πες ότι φεύγω με παράπονο έστω που σ’ ένα beat όσα σκέφτομαι δεν μπορώ να χωρέσω. Θέλω τον νου σου, όχι το σώμα σου, να χορέψω. Να βρω επιτέλους ποιο συναίσθημά μου να φορέσω. Κάνω τράμπα την καρδιά μου με τον κλεμμένο αναπτήρα μου. Πως θα καπνίσω; Πως θα ανοίξω την μπύρα μου; Πως να σ’ ακούσω και πόσα απ’ αυτά να νιώσω; Απλά μίλα μου κι εγώ θα βρω έναν τρόπο να μας σώσω. Δεν είμαστε για εδώ ή απλά κάπου το χάνουμε. Τα είπα όλα στην αρχή, επαναλαμβάνομαι. Εγώ είμαι πιο φτωχός ή το λεξιλόγιό μου άραγε; Δεν ξέρω να μιλήσω μα αισθάνομαι. Κάνουμε κύκλους τα τετράγωνα, το μυαλό μου το δίπολο βγάζω περίπολο, έριχνα άδεια για να πάρω δυο κουπλέ έμπνευση γεμάτα. Με λένε ΜΤΠ κι εδώ που ζω περνάω γαμάτα. Άσε τα ψέματα, σταμάτα! Ταξίδι στο χωροχρόνο, θα χορέψω στο ταψί σου από του χρόνου σε ρυθμό δικό μου. Για λόγους αναβλητικότητας και όχι μόνο θα μιλάμε όταν ξεχνάω να κοιτάζω το καλό μου. Θα καταφέρουμε τα πάντα, θα ενώσουμε ζωές ή απλά θα τις κάνουμε τράμπα ή απλά θα λέμε “θα” κ’ υπομονετικά θα περιμένουμε την αλλαγή και θα κυλάει η ζωή μας τσάμπα. Λίγο από εδώ λίγο από ‘κει και στην καλύτερη μόνοι κ’ όλοι μαζί. Και στην καλύτερη οκτάωρο με σταθερό μισθό και κάνα τιπ, για μια βόλτα στο φάρο ή μια βόλτα με το φάρο ανοιχτό, να πουν πως κάτι κάνουν. Ζητείται άτομο με γνώσεις πνευματικών αξίων για παροχή υπηρεσιών και για την τόνωση του ηθικού των παιδιών. Αφηστε μήνυμα από κάτω, για όσους είναι απ’ τα κάτω, εδώ είναι ραπ στο κάτω-κάτω. Τα δικά μας μηνύματα γίνανε post στο face για να ντύνεις το προφίλ σου όπως το θέλεις. Okay δεν με ενοχλεί, αρκεί να τα καταλαβαίνεις μην τα γράφεις μόνο. Ή απλά μίλα στην τύπισσα με ποιο άμεσο τρόπο. Θα καταφέρουμε τα πάντα. Θα καταφέρουμε τα πάντα. Ή απλά θα λέμε “θα” κ’ υπομονετικά θα περιμένουμε την αλλαγή και θα κυλάει η ζωή μας τσάμπα.

Area 52 Χαζεύω τα παράθυρα των υπολογιστών όσο κατεβάζω καρτέλες απ' το chrome. Έπαψα να γελάω με τις ζωές των μικροαστών, μου μοιάζαν τόσο που δεν ήξερα ποιον να πρωτοσκοτώσω Κι έτσι σκότωσα χαμόγελα και βγήκα από την τρύπα μου, τρύπα μου το κεφάλι για να ζήσουμε ένα βράδυ όπως δεν το ζει κανείς, έτσι όπως δεν το ζουν οι άλλοι κι απ' αύριο στην τρύπα μου και πάλι. Είπα να πάει να γαμηθεί αυτή η κατάσταση. Όσοι ξέρουν από ζωή δεν ξέρουν από μετάφραση. Θα ‘ναι ταλέντο το να ζεις κι εγώ δεν το 'χω, όπως δεν το ‘χω να ζω με ναζί μαζί σ ‘αυτό το τόπο. Ένα κι ένα κάνει δυο, μα αν τα λόγια περιττά, να κάνουμε άρτια συζήτηση αποκλείω. Ένα ακόμα δε γαμιέται κι ένα ακόμα “μάλλον το παιδί βαριέται” σιχάθηκε τη ζωή κι απ' το σαλόνι δεν κουνιέται. Τρέφεται με χάπια, κατουράει σε πάπια και κάνει την πάπια για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Τα βάζει μόνο μ’ οποίον του χαλάει τη γύρα του και ή που θα σου καυχιέται ή που θα κλαίει τη μοίρα του. Χάσαμε το χιούμορ μας, το χαμόγελό μας, χάσαμε τον χρόνο κι ό,τι νιώθαμε δικό μας. Χάσαμε κιλά, όρεξη για ζωή και φίλους. Μα πάνω απ' όλα χάσαμε τον εαυτό μας. Νιώσαμε την πίεση, νιώσαμε το άγχος στρεσογόνοι παράγοντες λάθος μετά το λάθος. Νιώσαμε να πέφτουμε, να μην μένουν δυνάμεις, να μην έχουμε έναν άνθρωπο να μας ρωτάει “τι κάνεις”. Μπορεί οι παραστάσεις να αλλάζουν μα οι ηθοποιοί είναι ίδιοι κι εγώ κόβω βόλτες στο. με το βρεγμένο μου σανίδι. Είναι παιχνιδάκι ή παιχνίδι η ζωή; Στα παρασκήνια μόνο είμαστε όλοι ίσοι. Στο τέλος ο απολογισμός. Από λογισμού σε λογισμού σημεία έχω καταλάβει πως δεν θα βρω ποτέ την ουσία. Η ευκαιρία ήταν μια και μοναδική κι εγώ πάντα την έχανα. Δεν σ ‘ένιωσα ποτέ με την καμία. Ήθελα απλά να σπαταλάω τον χρόνο σου. Για εμένα αυτό είναι επιτυχία σε μια σχέση, γι’ αυτό κι όποιον άνθρωπο έφερα δίπλα μου γύρισε να με χέσει. Στο τέλος θα αρχίσει να μ’ αρέσει.

Ωριμάσαμε. Ζούμε μέσα από τα ξενύχτια και ποτά είμαστε άρρωστοι. Πέρνα από την απέναντι μεριά. Φερ’ την ανάπτυξη όσο θα φέρνω κατάψυξη στα σπίτια σας, όσο μ’ αφήνετε αδιάφορο παγερά. Και πίνω μπύρες μέχρι να. όχι σαν τον Τάκη. Πόσα συναισθήματα σου ενεργοποιεί ένα τρυπάκι; Πόσο το ‘χεις ανάγκη; Πόσο μ’ είχες ανάγκη τελικά; Είμαστε όλοι κάτω του μετρίου με τη φάτσα του γελοίου λήγουμε επικοινωνία συνοπτικά και είμαστε κοινωνοί στο ότι κανείς μας πια δεν επικοινωνεί. Σήκωσε το γαμήδι σου πάρε με κάνα τηλ. ή άνοιξε το μυαλό σου πριν ανοίξεις του σπιτιού σου την πόρτα μέσα να μπει, για να είσαι προετοιμασμένος να εκτιμήσεις ό,τι απλόχερα έρχεται να σου δοθεί. Κάποιοι μου κλείσανε την πόρτα τους μα ακόμα ανοίγουνε τα ηχεία τους κι ακούν τον ΜΤΠ. Δεν πέφτω κι απ’ τα σύννεφα αν και θα ‘ψηνα να ρίξω όλο το cloud ή να πέφταμε μαζί να δουν που πάω. Το μοιράζουμε υπόγεια μα δεν το λες και underground το λες στο γαμημένο κόσμο δε χωράω. Τουλάχιστον φεύγοντας αφήστε κι από κάτι.. Κάτι που να χτυπάει στο μάτι, πέρα απ’ τον άψυχο χαιρετισμό στην εξώπορτα και μια πλάτη, που δε λέω, είναι διαμάντι. Αφού μας κάνει να θυμόμαστε πως εν τέλει δε χάσαμε και κάτι. Πως εν τέλει μάλλον και χάρη μας κάνατε. Δεν μας πικράνατε, όλοι είμαστε λάθη και όλοι κάνουμε. Για κάπου ξεκινάμε κι αλλού φτάνουμε. Μπαίνει ο παράγοντας “ζωή” και όλοι χάνουμε από κάτι μα την κάθε πτώση μας απολαμβάνουμε. Είπα να φεύγαμε μαζί, από κάθε ψυχοφθόρα σχέση βγαίνουμε και πιο χαζοί και γίναμε έτσι. Καμία συναίσθηση, καμία λογική και καμία σχέση με κάθε περασμένη σχέση. Τώρα ωριμάσαμε. Διανύουμε αισίως την τρίτη δεκαετία της ζωής μας και δε μασάμε. Δεν με φαντάζομαι θαμώνα στις ζωές σας, με φαντάζομαι ιό που ρίχνει τις άμυνές σας.

σεζόν Από το Άλφα στο Βήτα δεν παρεκκλίνει της πορείας κανείς κι ας γυρνάμε πίτα. Αφήσαμε τα πτυχία τώρα κυνηγάμε κομματι απ' την πίτα και δουλεύουμε σαν σκύλοι μέρα νύχτα είτε στα Project είτε σεζόν. Βγες απ' το safe zone, Νιώθεις πιο ασφαλής όταν ορθοποδείς τις περισσότερες τρικλοποδιές τρως από τον πυρήνα, σταμάτα να μετράς φρίκες τέλος του μήνα. Είσαι ακόμα ζωντανός αφού μπορείς να αντιληφθείς την ασχήμια, τώρα αρκεί να παραμείνεις ταπεινός. Αυτός ο κόσμος είναι εχθρός σου κι αν τον γαμάς καν’ το σαν να ‘τανε δικός σου, Θέλει ρομαντισμό. Έχω χίλιους και έναν λόγους να μισείς τ’ αφεντικό σου. Βρες ένα τρόπο τουλάχιστον να φύγεις με ψηλά τα κωλοδάχτυλα από τον περίγυρό σου. Με λένε ΜΤΠ και σε καμία περίπτωση δε χάρηκα, φτάνει πια. Κανείς δεν ξέρει τι να κάνει πια. Μακάρι να ερχόμουν με πρόταση μα έρχομαι με την πρόφαση πως όλα ήταν τυχαία ενώ έφτασα δουλεύοντας και το είχα πάρει απόφαση. Πρώτα εσύ κ ύστερα οι υπόλοιποι. Καλώς ήρθες στον κόσμο μου, καλώς ήρθες στην κόλαση. Κράτα τη στάση του επισκέπτη, βγες από μόνος σου από τη δύσκολη θέση. Τα τελευταία δεν βγάζουν νόημα μη ψάξεις να βρεις σχέσεις, ήτανε σκόρπιες σκέψεις. Μη κρέμεσαι απ’ τα λόγια τους θα πέσεις. Το παίζουμε άνετοι μα δεν παίζουν ανέσεις. φοβήσου τις καλές προθέσεις είμαστε άνθρωποι άρα ανίκανοι για υγιή ανθρώπινες σχέσεις. Βρες μου ακομπλεξάριστους MC’s κι έτσι δωσ’ μου έναν λόγο να τους έχω σε εκτίμηση. Όσοι σου φορτώνουν προβλήματα και δεν προσφέρουν λύσεις σου δίνουν έναν λόγο να τους κλείσεις. Είναι καιρός να τους απομυθοποιήσεις, μη μπεις στον βούρκο τους. Κρύβει ρομαντισμό η κατάθλιψη κι εύκολα θα κυλήσεις. Όσοι είναι καταθλιπτικοί δεν το λένε μεσ΄ στα κομμάτια τους το λένε τα κομμάτια τους, μάθε να ξεχωρίζεις. Υπάρχουν άνθρωποι κι άνθρωποι τι νομίζεις.

Μισος. Αυτός ο κόσμος θα γίνει δικός μας μαζί με το όραμα και το όνειρό μας, με πέντε φράγκα, με πέντε φίλους, μ’ αγνή προσπάθεια κι αγώνα. Κι ας περνάς από μπρος μου όπως περνάν τα χρόνια κι ας μετράω χειμώνα - χειμώνα. Πες στα παιδιά πως ήταν γαμώ, μα δε θα κρατήσει αιώνια. Στρώνω το ένα και τ’ άλλο χαλά. Μα νιώθω καλά κι ας ξέκοψα μ’ όλους κι ας μην λέω πολλά κι ας όσοι με βοήθησαν να ξεκολλήσω δεν θέλουν και πολλά πολλά. Αυτός ο κόσμος που δεν μας χωρά θα γίνει δικός μας για κάθε φορά που τον χάσαμε κατω από τα. Με κωλοδάχτυλα πες ένα γεια στα παιδιά. κι όταν φεύγεις να μη κοιτάς πίσω, μου δημιουργείς συναισθήματα μίσους ως προς τον ίδιο μου τον εαυτό. Με μισώ.. Για το μεταξύ μας κενό με μισώ. Για το πώς τους άφησα όλους με μισώ. Για το τι σκατά κάνω εδώ με μισώ. Μη μ’ αφήσετε πάλι μισό. Με βήματα πίσω θα πάμε μπροστά στα περισσότερα αφήσαμε χρόνο κι απόσταση αν ο άλλος δεν λιώνει το ίδιο για ‘σένα μάλλον δε θα κυλήσει σωστά Γι' αυτό ό,τι χτίζω μου σπάει και με σπάει. Αυτή η κατάσταση πλέον δε μου πάει. Γι' αυτό ό,τι χτίζω χαλάει, από εκεί πάνε κι άλλοι, που λες.. Μια που θα το κάνω, μια που θα απολογηθώ. Μια που θα ποντάρω και μια που θα πληγωθώ.. Μια που θα ρισκάρω καθαρά από εγωισμό κι αν πάει καλά θα λυτρωθώ. Γιατί με ‘μάθαν έτσι! Να κουβαλάω τα κόμπλεξ μου, να συζητάω τα ανούσια και να μη παίρνω θέση. Δε θέλω να μιλήσουμε μπορείς να παίζεις με το κινητό σου όλο το βράδυ αφού κατά βάθος μ’ αρέσει Αυτή η σιωπή είναι οικειότητα, μη ξανά πεις πως χάσαμε κάθε ίχνος επαφής κι όλα αυτά τα κοινότυπα. Άλλη μια έξοδος με ποιότητα θα πω. Τώρα καταλαβαίνεις γιατί με μισώ; Για το μεταξύ μας κενό με μισώ. Για το πώς τους άφησα όλους με μισώ. Για το τι σκατά κάνω εδώ με μισώ. Μη μ’ αφήσετε πάλι μισό.